Plant index - 0304 (Plant family)

Oregano

Gebruik de links om te onderzoeken! Oregano Wikipedia NL Oregano Wikipedia EN Origan Wikipedia FR Oregano Wikipedia DE

0238- Oregano 'Goldenthaler'

0295 - Origanum majorana 'Marjoram'

0193 - Origanum vulgare hirtum 'Greek Oregano'

0385 - Oregano vulgare 'Panta'

0520- Oregano 'Dingle Fairy'

0352- Origanum 'Compactum'

0352- Origanum 'Golden Nugget'

0103- Origanum 'Rozenkuppel'

(Nederlands) Veel ondersoorten en soorten oregano zijn door de mens ontwikkeld door de eeuwen heen vanwege hun unieke smaken of andere kenmerken. Smaken variëren van pittig of wrang tot ingewikkelder en zoet. Eenvoudige oregano die in tuincentra wordt verkocht als Origanum vulgare kan een flauwe smaak hebben en grotere, minder dichte bladeren, en wordt niet beschouwd als de beste voor culinair gebruik, met een smaak die minder opmerkelijk en scherp is. Het kan andere, meer verfijnde soorten bestuiven, maar de nakomelingen zijn zelden van betere kwaliteit. Oregano is een culinair kruid, gebruikt voor de smaak van de bladeren, die smaakvoller kunnen zijn als ze gedroogd zijn dan als ze vers zijn. Het heeft een aromatische, warme en licht bittere smaak, die kan variëren in intensiteit. Oregano van goede kwaliteit kan sterk genoeg zijn om de tong bijna te verdoven, maar cultivars die zijn aangepast aan koudere klimaten kunnen een mindere smaak hebben. Factoren zoals klimaat, seizoen en bodemsamenstelling kunnen de aanwezige aromatische oliën beïnvloeden, en dit effect kan groter zijn dan de verschillen tussen de verschillende soorten planten. Tot de chemische verbindingen die bijdragen aan de smaak behoren carvacrol, thymol, limoneen, pineen, ocimeen en caryofylleen. In de taal van bloemen, symbolisch voor substantie. Oregano's meest prominente moderne gebruik is als het hoofdkruid van de Italiaanse keuken. De populariteit ervan in de VS begon toen soldaten die terugkwamen van de Tweede Wereldoorlog een smaak meebrachten voor het "pizzakruid", dat waarschijnlijk al eeuwenlang in Zuid-Italië werd gegeten. Daar wordt het het meest gebruikt bij geroosterde, gebakken of gegrilde groenten, vlees en vis. Oregano combineert goed met pittige gerechten die populair zijn in Zuid-Italië. Het wordt minder vaak gebruikt in het noorden van het land, omdat marjolein over het algemeen de voorkeur heeft. Het kruid wordt veel gebruikt in keukens van het Middellandse Zeegebied en Latijns-Amerika, met name in de Argentijnse keuken. (English) In the language of flowers, emblematic of Substance. Many subspecies and strains of oregano have been developed by humans over centuries for their unique flavours or other characteristics. Tastes range from spicy or astringent to more complicated and sweet. Simple oregano sold in garden stores as Origanum vulgare may have a bland taste and larger, less-dense leaves, and is not considered the best for culinary use, with a taste less remarkable and pungent. It can pollinate other more sophisticated strains, but the offspring are rarely better in quality. Oregano is a culinary herb, used for the flavor of its leaves, which can be more flavorful when dried than fresh. It has an aromatic, warm, and slightly bitter taste, which can vary in intensity. Good-quality oregano may be strong enough almost to numb the tongue, but cultivars adapted to colder climates may have a lesser flavor. Factors such as climate, season, and soil composition may affect the aromatic oils present, and this effect may be greater than the differences between the various species of plants. Among the chemical compounds contributing to the flavour are carvacrol, thymol, limonene, pinene, ocimene, and caryophyllene. Oregano's most prominent modern use is as the staple herb of Italian cuisine. Its popularity in the U.S. began when soldiers returning from World War II brought back with them a taste for the "pizza herb", which had probably been eaten in southern Italy for centuries.There, it is most frequently used with roasted, fried, or grilled vegetables, meat, and fish. Oregano combines well with spicy foods popular in southern Italy. It is less commonly used in the north of the country, as marjoram generally is preferred. The herb is widely used in cuisines of the Mediterranean Basin and Latin America, especially in Argentine cuisine.